مباحث کیفیت ساخت در نظر اول دغدغه کارفرما و سازنده تلقی می‌گردد، اما با اندکی تامل مشخص می‌شود که بهره برداران، مالکان و بطور مشخص ساکنین، نزدیک­ترین درک را از کیفیت ساخت خواهند داشت. لذا برخی تمهیدات به منظور افزایش سطح اطمینان از حصول کیفیت و تناسب آن برای شرایط بهره برداری بواسطه احقاق حق عمومی باید مدنظر قرار گیرد.

روش­های سنتی ارزیابی، کنترل و اندازه­‌گیری کیفیت بدون ساختار برنامه‌ریزی شده و دستورالعمل­‌های از پیش تائید­شده، کیفیت و ماندگاری سازه‌ها را‌ به مخاطره می­‌اندازد. تضمین کیفیت با برنامه­‌ریزی دانش محور و تعیین الزامات شروع می‌­شود و در ادامه با نگرش ارزیابی سطح دستیابی به این الزامات به کار خود ادامه می‌دهد. اطمینان از اجرای همه الزامات کیفی تعیین شده، عملیات تضمین کیفیت را تکمیل می‌نماید، اما روند بهره‌برداری نیز ممکن است نیازمند بازرسی‌های دوره‌­ای باشد.

تنها يك راه حل واحد براي تضمین كيفيت وجود ندارد، بلكه با توجه به طیف گسترده عوامل موثر (عوامل درون سازمانی)، عوامل اساسی متفاوت همچون گوناگونی طراحان، تامین‌كنندگان، پيمانكارهای فرعی، مشتريان، مراجع بازرسی، بازرس‌ها و غيـره... روش های متفاوتی وجود دارد.